Život na Zemlji zavisi od određenog broja različitih prirodnih ciklusa. Jedan od njih je energetski ciklus, odnosno ciklus protoka energije u prirodi. Ovaj ciklus počinje sa svetlosnom energijom koju biljke upijaju stvarajući hranu za sopstveni rast i razvoj u procesu fotosinteze (biljke upijaju Sunčevu svetlost pomoću hlorofila - zelene materije u listovima koja u biljci pretvara ugljen-dioksid i vodu u ugljene hidrate i celulozu otpuštajući kiseonik kao nusprodukt ovog procesa). Stoga su biljke prva karika u ovom lancu i nazivaju se proizvođačima u ciklusu protoka energije. Ciklus energije se dalje nastavlja kada biljke jedu biljojedi koji predstavljaju primarne potrošače, tj. potrošače prvog reda. Mesojedi, potrošači drugog reda, sledeća su karika u lancu ciklusa energije, jer se oni hrane biljojedima. Prilikom protoka energije od karike do karike u ovom lancu, deo energije se gubi u vidu toplote i nesvarenih materija. Mrtvi organizmi daju energiju razgrađivačima (bakterijama i gljivama), poslednjim karikama u lancu ciklusa protoka energije koji razgrađene materije vraćaju u zemlju odakle ih, rastvorene u vodi, biljke crpu za svoj rast i razvoj i početak još jednog ciklusa protoka energije u prirodi.
Ciklus vode u prirodi
Bez vode život na Zemlji ne bi postojao. Živi organizmi se većinom sastoje od vode. Voda im je potrebna za odvijanje životnih procesa, a neki organizmi i žive u vodi. Kada vodu zagreva Sunce, ona isparava iz okeana, reka, jezera i potoka i kondenzujući se u atmosferi stvara oblake. Oblaci zatim vraćaju vodu na zemlju u vidu kiše, snega ili grada. Ova voda se sliva u potoke, reke i jezera da bi konačno došla do okeana. Voda takođe prodire i u zemlju, ispunjavajući šupljine u Zemljinoj kori gde se zadržava formirajući kladence, podzemna jezera i reke ponornice. Tako se voda neprestano reciklira krećući se sa Zemlje u atmosferu i natrag.
Ciklus ugljenika u prirodi
Vazduh sadrži 0,03 % ugljen-dioksida. Biljke ugljen-dioksid koriste tokom procesa fotosinteze kako bi stvorile organske supstance (koje sadrže ugljenik kao osnovni hemijski element) kao što su ugljeni hidrati i belančevine. Ove materije životinje (biljojedi) uzimaju jedući biljke. Životinje zatim, baš kao i biljke, gljive i neke bakterije stvaraju ugljeni-dioksid respiracijom, tj. disanjem. Sagorevanje raznih vrsta goriva takođe odaje određenu količinu ugljen-dioksida. Stoga sagorevanje previše uglja i uljanih supstanci (koje sadrže organske komponente) može narušiti prirodnu ravnotežu kruženja ugljenika u prirodi i količinu ugljen-dioksida u atmosferi. Od svih karika lanca ovog ciklusa jedino biljke koriste ugljen-dioksid, dok ga sve ostale karike lanca samo stvaraju.
Ciklus kiseonika u prirodi
Vazduh sadrži 21 % kiseonika. Kiseonik koriste biljke i životinje u procesu respiracije, a koriste ga i bakterije i gljive za proces razgrađivanja otpadnih materija. Za sagorevanje drveta i drugih vrsta goriva takođe je neophodan kiseonik. Biljke ispuštaju kiseonik u atmosferu kao nusprodukt procesa fotosinteze. Ciklus ugljenika i ciklus kiseonika u prirodi su međusobno čvrsto vezani - za proces fotosinteze neophodan je ugljen-dioksid pri čemu se stvara kiseonik, a za proces respiracije (disanje) neophodan je kisonik pri čemu se stvara ugljen-dioksid.
Ciklus azota u prirodi
Dijana :)
